Oorsprong van de achternaam Abarca

Deze zeer nobele afstamming vindt zijn oorsprong in Aragon en is afkomstig van Don Sancho Abarca, de eerste monarch die koning van Aragon werd genoemd.

Volgens de kronieken vond een heer uit Guevara's geslacht de koning van Navarra, don García Iñíguez, en zijn vrouw, koningin Doña Urraca Jimenes, dochter van de graaf van Aragón, dood door de Moren. Ze was zwanger en stond op het punt te bevallen, en een handje van het kind dat ze in haar baarmoeder droeg, stak door een wond in haar buik naar buiten. De eerder genoemde ridder redde de Infante, noemde hem Sancho en hield hem verborgen in de bergen totdat hij tot koning werd uitgeroepen. En aangezien het illustere kind een ruwe schoen droeg, een abarca genaamd, noemden ze hem Sancho Abarca.

Dit wordt bevestigd door Zurita in zijn "Annals of the Crown of Aragon", zeggende:

"Enkele jaren na de dood van koning García Iñíguez, niet wetende dat hij een zoon had achtergelaten, kwamen de staten van het koninkrijk bijeen om koning te kiezen; en toen die heer, die de Infante in zijn hand nam op de manier dat was Zoals hij zei, nam hij hem mee in pastorale gewoonte, met sandalen voor het gebruik van de sierra, en hij gaf hun reden dat hij hun natuurlijke heer was; en hij werd aanvaard door de koning en heette Sancho Abarca; in de op dezelfde manier dat in andere tijden de naam bleef, door bepaalde kostuums van schoeisel en kleding van Gaius Caesar, die keizer Tiberius opvolgde, die Caligula heette, en Marco Antonio, zoon van keizer Severus, die Caracala heette. En ze schrijven dat de heer die hem als kind had bedekt en opgevoed, hij kwam uit het geslacht van Guevara, en daarom noemden ze hem Ladrón".

Dit wordt ook bevestigd door andere beroemde oude historici.

Er zijn echter kroniekschrijvers die zeggen dat de ridder die koning Don Sancho redde en beschermde niet uit de lijn van Guevara kwam, maar uit de lijn van Abarca, en dat koning Don Sancho de achternaam van zijn beschermer ontleende aan dankbaarheid.

Er zijn andere auteurs die ook bevestigen dat de beschermridder van de eerder genoemde Aragonese koning niet van het geslacht van Guevara was; maar deze zeggen niet, zoals de vorige, dat het uit Abarca kwam, maar uit Vidal, voor wat Sancho Vidal werd genoemd. Ze voegen eraan toe dat toen Sancho Abarca tot koning werd uitgeroepen, hij zijn redder machtigde, als een teken van dankbaarheid en genegenheid, om Abarca aan zijn achternaam toe te voegen, waarbij hij zichzelf en zijn nakomelingen hun eigen wapens schonk, en dat hij toen, en niet eerder , toen de bovengenoemde heer de achternaam Abarca begon te gebruiken en zichzelf Sancho Vidal Abarca noemde.

Deze zelfde kroniekschrijvers, als bewijs dat de redder van koning Don Sancho niet van de Guevara-lijn was, maar van Vidal, en dat hij Abarca aan deze achternaam heeft toegevoegd, met speciale concessie van genoemde koning, verklaren dat er nieuws is van een Vidal Abarca, kleinzoon van de hierboven genoemde, die leefde rond de jaren 1100, en dat Lorenzo Vidal Abarca van hem afstamde, die met zijn vrouw Bartolomea Moyr, toen hij heel oud was, een kapel stichtte met begrafenis, gewijd aan van San Lorenzo, in de hoofdkerk van Calamite in het jaar 1373, en dat, volgens genoemde stichting, de eerder genoemde Lorenzo Vidal y Abarca werd geboren in het jaar 1260, die afstammelingen nalieten, die hun achternamen bleven gebruiken en de wapens die de koning Don Sancho had zijn beschermer Sancho Vidal gegund.

Tot slot zijn er ook kroniekschrijvers die een andere versie geven van het feit dat koning Don Sancho de achternaam Abarca aannam.

Onder hen is aartsbisschop Rodrigo, die zegt dat nadat de Moren Pamplona hadden omsingeld, vol vertrouwen dat het door de strenge winter en de zware sneeuwval niet door hun koning zou kunnen worden gered, Sancho verscheen met zijn familie en de verslagenen, en toen kreeg hij de bijnaam Abarca, omdat het het schoeisel was dat hij en zijn ridders droegen.

Maar de meest waarschijnlijke en meest algemeen aanvaarde mening is die waarnaar door ons wordt verwezen en die door Zurita wordt bevestigd in de passage uit zijn "Annalen van de kroon van Aragon", die al is aangehaald.

Zelfs als we toegeven dat er een Abarca-afstamming was in Aragon voorafgaand aan koning Don Sancho, zou altijd blijken dat Sancho de hoofdstam en eerste voorouder van die achternaam was, zoals blijkt uit een trova van Mosen Jaime Febrer. Bovendien doet de gelijkenis van de wapenschilden ons geloven dat Sancho de enige en primitieve stam was van de Abarcas van Aragon, die door de eeuwen heen talloze takken hebben voortgebracht, die zich naar verschillende delen van Spanje en Amerika hebben verspreid.

>

Sancho Abarca, ook wel Sancho el Cesón genoemd, verwijzend naar zijn verwijdering uit de baarmoeder, begon rond het jaar 905 te regeren.

Hij was getrouwd met Doña Toda, van wie hij een zoon had genaamd García Sánchez, die tijdens het leven van zijn vader de leiding had over de regering van Pamplona, ​​en had vier dochters, die waren:

1ºXimena (volgens anderen heette ze Urraca), die met Don Alonso I de León trouwde.

2º María, echtgenote van koning Don Ordoño. Aponte verzekert dat deze María eerder getrouwd was geweest met Seniofredo, graaf van Barcelona.

3º Teresa, echtgenote van de koning van León Don Ramiro II, en uit wiens huwelijk Sancho el Gordo werd geboren; en

4º Velasquita (volgens anderen Blanca), die trouwde met Don Nuño, graaf van Vizcaya.

Don Sancho regeerde twintig jaar en stierf in 925, volgens de meest waarschijnlijke mening, begraven in het klooster van San Juan de la Peña.

Zijn oudste zoon, Don García Sánchez, kan worden beschouwd als te hebben geregeerd tijdens het leven van zijn vader, zoals we al eerder hebben gezegd, aangezien Sancho Abarca hem de regering van zijn koninkrijk overhandigde terwijl hij zich wijdde aan veroveringen.

Don García Sánchez, die dertig jaar regeerde, trouwde met Doña Teuda Galindo, dochter van Endregoto Galindo, een zeer belangrijke en machtige ridder van de hellingen van de Pyreneeën, en zij kregen de volgende kinderen:

Don Sancho Garcés, derde koning van Aragon; Don Ramiro, die ook koning wordt genoemd in oude memoires en privileges, omdat het in de oudheid gebruikelijk was om hun kinderen koningen te noemen, wat grote verwarring veroorzaakte in de geschiedenis; Doña Urraca, Doña Hermenegilda en Doña Jimena.

Sandoval zegt dat Sancho Garcés degene was die de Abarca heette en niet zijn grootvader; maar deze verklaring is volkomen verkeerd.

Juan Briz Martínez, op fol. 323 van zijn "Geschiedenis van San Juan de la Peña", bevestigt dat er in het archief van dat koninklijke klooster, naast zoveel privileges als er zijn van de derde koning van Aragon, geen enkele is waarin hij Abarca wordt genoemd, en in plaats daarvan wordt hij alleen Sancho Garcés genoemd.

Sancho Abarca I van Aragon is dus de koning die door de verschillende takken van de Abarca-lijn als stam wordt herkend; maar aangezien in geen van de uitvoerende machten die we hebben gezien een lijst is gemaakt van de eerste personen met deze achternaam, is het noodzakelijk om onze toevlucht te nemen tot de geschiedenis om ze te kennen.

Laten we eens kijken wie sommigen van hen waren:

Rodrigo Abarca was heer van Funes en Valtierra, en diende samen met andere ridders de prins van Aragon, Don Ramón Berenguer, in de oorlog tegen koning Don García van Navarra.

Alonso Abarca, in zijn tijd beschouwd als een afstammeling van koning Don Sancho Abarca, genoot eer en privileges van een rijke jeugd in Huesca en Jaca. Hij hielp koning Jaime de Veroveraar bij de verovering van Valencia met een derde van de cavalerie die op zijn kosten werd betaald, en onderscheidde zich tijdens de belegeringen van Biar en Alcoy, waarbij hij de velden van de vijand kapte. Hij had als wapen een gouden sandaal op een blauw veld; maar toen hij boven Murcia was, kwam hij zo dicht bij de vijand dat een pijl zijn oog uitsloeg, waarvoor hij veld van keel op zijn wapen plaatste in plaats van veld van azur.

Een illuster lid van de Abarca-lijn was ook Sancho Abarca, heer van Gavín, die trouwde met Beatriz de Mur, uit een adellijke familie van Catalonië.

Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren: Ana Abarca y Mur, die trouwde met de Lord of Navas, van zijn afkomst; Martín Abarca y Mur, Heer van Gavín, die jong stierf, en Isabel de Abarca y Mur, die trouwde met Heer van Caso, van de lijn Luna de Bielsa.

Een andere illustere telg uit de familie Abarca was Guerao Abarca, een rijke man uit Aragon, die Don Jaime II hielp bij de onderneming van het koninkrijk Sardinië. Zijn zoon was Alonso Abarca, oprichter van de Abarca tak van Bolea.

Verschillende ridders van de Abarca-lijn waren ook in de slag van Las Navas de Tolosa, waarin ze grote lauweren behaalden.

Lorenzo Abarca Sáinz, heer van Gavín, een inwoner van Jaca (Huesca), oorspronkelijk afkomstig uit Sancho Garcés, koning van Navarra, presenteerde in 1624 documentatie om in de Orde van Santiago te treden, hoewel hij stierf zonder dat het bewijs werd geleverd. Hij was de zoon van Francisco Abarca, gedoopt in Zaragoza op 28 maart 1572, Heer van Gavín en Navasa, en Leonor Sáinz de Baraiz, een inwoner van Alfaro (La Rioja); kleinzoon van vaderskant van Matías Abarca, Heer van Navasa en Sasal, gedoopt in Navasa (Huesca) op 30 mei 1538, en van Ana Abarca, Vrouwe van Gavín, geboren in Gavín, en kleinzoon van moederskant van Valerio Sáinz en Leonor Pérez de Baraiz < /p>

In dezelfde Orde van Santiago ingeschreven: Fernando en Francisco Abarca y Castroverde, broers, geboren in Madrid, in 1670; Isidro en Joaquín de Abarca y Gutiérrez, broers, inwoners van Santander en oorspronkelijk afkomstig uit Cueto (Cantabrië), respectievelijk in 1775 en 1776; Diego en Fernando Abarca Maldonado en Pérez de Morales, neven, inwoners van Toledo, in 1642; Francisco Antonio Abarca y Valdés, gedoopt in de parochie van San Cucado, in de Raad van Llanera (Asturië), op 8 mei 1686 (zoon van Gabriel Abarca y Valdés, gedoopt in Llanera op 8 mei 1665, en Juana LopezPalacios de Rivera, gedoopt in de parochie van San Nicolás de Cuero, in de Raad van Candamo, op 28 september 1668; kleinzoon van vaderskant van Juan Manuel Abarca y Valdés en Clara de Nora y Abarrio, beiden inwoners van San Cucado, en kleinzoon van moederskant van Santiago López en Francisca de Rivera, inwoners van San Cucado), in 1741, en Juan Jerónimo de Abarca y Villalón, gedoopt in Jaca (Huesca) op 1 oktober 1644, graaf de la Rosa, veldmeester, generaal en gouverneur van Barcelona (zoon van Juan Abarca en Iñiguez, gedoopt in Jaca op 4 april 1619, en Prudencia Villalón en Ximénez de Aragues, gedoopt in Tarazona op 2 mei 1617; kleinzoon van vaders kant van Felipe Abarca, gedoopt in Jaca op 8 december 1579, en van Fausta Iñiguez, gedoopt in Sangüesa, in Navarra, op 6 februari 1593, waar ze trouwden op 24 januari 1611; kleinzoon van moederskant van Pedro Villalón, geboren in Tarazona, en Francisca Ximénez de Aragues, geboren in Jaca, en achterkleinzoon van vaders kant van Sancho Abarca en Juana Marcilla de Caparroso), in 1702.

Toebehoorden tot de Orde van Carlos III: Silvestre Abarca en Aznar Ximénez e Istúriz, gedoopt in Lumbier (Navarra) op 2 januari 1708, Veldmaarschalk (zoon van Francisco Abarca, gedoopt in Lumbier op 16 augustus 1679, en van Josefa Aznar, gedoopt in Lumbier op 22 augustus 1682; vaderlijke kleinzoon van Miguel Abarca, gedoopt in Lumbier op 6 augustus 1651, en Teresa Jiménez, gedoopt in Corella op 20 juli 1659; vaderlijke achterkleinzoon van Pedro Abarca , gedoopt in Olleta, in Navarra, op 28 oktober 1608, en Magdalena Añorbe, geboren in Siliza, en derde kleinzoon van vaderskant van Juan Abarca en Cristina de Ezpeleta), in 1774, en Francisco Abarca y Gutiérrez de Cossío Calderón y Gómez de la Madrid, geboren in Santander, ere-minister van de Hoge Raad van de Inquisitie en gepensioneerde decaan van het Hof van het Heilig Officie, in 1816.

Miguel Abarca, geboren in Mediana (Zaragoza), won in 1742 het proces van kindertijd aan het koninklijk hof van Aragon. Diego Abarca, was in het jaar 1479 ridder in de Orde van Alcántara en commandant van Peralada.< /p >

In de Hal van Hijosdalgo van de Koninklijke Kanselarij van Valladolid bewees in de vermelde jaren hun adeldom: Antonio de Abarca Martín López de Peramato y Sánchez, geboren in Cipérez, oorspronkelijk afkomstig uit Yecla de Yeltes en inwoner van Cabrillas (allemaal in Salamanca), op 3 december 1787; Diego, Lorenzo en Sancho Abarca, inwoners van Boada (Salamanca), in 1556; Alonso en Francisco Abarca Maldonado, inwoners van Boada en Aldea del Palo, in 1556; Hernando Abarca, een inwoner van Chinchón (Madrid), in 1556; Joaquín en Isidro Abarca Gutiérrez Calderón de la Barca y Gómez, inwoners van Santander, oorspronkelijk afkomstig uit Cueto (Cantabrië), en inwoners van de stad van de koningen van Peru, op 31 oktober 1776; Rodrigo Abarca, een inwoner van Deza (Soria), in 1566; Agustín Abarca Maldonado, inwoner van Miranda del Castañar (Salamanca), in 1612; Antonio Abarca de la Riva Riva y Soto, geboren en getogen in Renedo (Cantabrië) en inwoner van Alcalá de Henares (Madrid), op 29 mei 1791; Francisco Abarca de la Riva Riva y Soto, broer van de voormalige, een inwoner en inwoner van Renedo, op 17 mei 1712, en Miguel de Abarca Gutiérrez y Sierra, een inwoner van Saucelle en inwoner van Yecla de Yeltes (Salamanca), op 9 mei. 1714 mei.

Hun adel betwist in de Koninklijke Kanselarij van Granada, in de aangegeven jaren: Fernando de Abarca, inwoner van Castellar de la Mata of Santiago (Ciudad Real), in 1777; Francisca Abarca, weduwe van Rafael de la Torre, een buurman van La Roda en Cañavate (Cuenca), in 1802; Francisco de Abarca, een inwoner van Sotoca (Cuenca) en inwoner van Castellar de Santiago of de la Mata, in 1577; Francisco de Abarca, een inwoner van Cervera, in 1580; Francisco Abarca, een inwoner van Villar de Domingo García (Cuenca), in 1620; Ginés Abarca en zonen, inwoners van Castellar de la Mata of Santiago, inwoners van Jumilla (Murcia), in 1629; Gonzalo en Alonso Abarca, broers, inwoners van Bólliga (Cuenca), in 1648; Juan, Hernando en Martín Abarca, inwoners van Torralba, in 1557; Joaquín, Juan Antonio en Pantaleon Abarca, inwoners van Collados (Cuenca), in 1818; José Bartolomé de Abarca, een inwoner van Lezuza (Albacete), in 1769; Juan Abarca, een inwoner van Castellar de Santiago of de la Mata, in 1579; Juan Abarca en consorten, een inwoner van Villar del Ladrón, in 1795; Lorenzo de Abarca, een inwoner van Castellar de Santiago of de la Mata, in 1705; Juan, Pedro en Santiago de Abarca, inwoners van Castellar de la Mata, in 1705, en Francisco Abarca, een inwoner van Nubeda, in 1730.

Toegetreden tot de Orde van Sint Jan van Jeruzalem: Bernardo Abarca, een inwoner van Jaca, in 1569; Rodrigo Abarca, een inwoner van Jaca, in 1581; Bernardino en Cristóbal Abarca, inwoners van Jaca, in 1594; Pedro Abarca Maldonado, in 1625.

Om functies uit te oefenen van het Heilig Officie van deInquisitie bewees zijn adel: Diego Abarca Maldonado, in Valladolid, in 1556; Diego Antonio Abarca Maldonado, een inwoner van Boada en inwoner van Ciudad Rodrigo (Salamanca), in Toledo, in 1622, en Elvira Abarca y Vergara, op de Canarische Eilanden, in 1664, getrouwd met Francisco Calderón del Hoyo, vertrouwd met het Heilig Officie .

Juan Abarca Vizcarra Viu y Aineto, een inwoner van Biescas (Huesca), diende in 1593 een aanvraag in voor schoon bloed om toegelaten te worden tot de Keizerlijke en Hoge School van Santiago en Real de San Vicente Mártir van de Universiteit van Huesca. Hij was de zoon van Juan Abarca en Maria de Vizcarra; kleinzoon van vaderskant van Juan Abarca en Catalina de Viu, en kleinzoon van moederskant van Martín de Vizcarra en María de Aineto.

Juan de Abarca y de Velasco, geboren in Aragon, woonde in 1701 de Cortes van het Prinsdom Catalonië bij.

Diego Antonio Abarca Maldonado, geboren in Ciudad Rodrigo (Salamanca), bewees zijn adel door in 1648 als religieus toe te treden tot de Orde van Santiago.

Francisco de Abarca de la Riva, een inwoner van Renedo de Piélagos en Alcalá de Henares, behaalde op 9 januari 1716 in Valladolid een oorkonde van adel bij Francisco González de Villegas.