Oorsprong van de achternaam Egel

Opgenomen in verschillende spellingsvormen, waaronder Egel, Egell, Egle en Egelle, en ook gebruikt als een element in samengestelde achternamen zoals Egiloff, Egelof, Egelof en Egelhoffer, dit is een middeleeuwse achternaam maar van pre-7e-eeuwse Germaanse oorsprong. Oorspronkelijk, en vóór de ontwikkeling van achternamen in de 13e eeuw, was het een populaire voornaam of doopnaam. Het is afgeleid van het woord 'agil' dat een rand betekent, een woord dat soms werd gebruikt om de punt van een zwaard of lans te beschrijven. Als de samengestelde Egiloff was het de naam van verschillende koningen van Lombardije, de voorouders van de latere middeleeuwse Beierse hertogen van Agiolfinger, die ook tot de adel van Italië behoorden.

Persoonsnamen die zijn afgeleid van overwinning, heerschappij en de kracht van het zwaard, waren vooral populair in de periode van de geschiedenis die bekend staat als "The Dark Ages". Dit was de tijd na de val van het Romeinse rijk in de 5e eeuw tot de opkomst van keizer Karel de Grote in de 9e eeuw. Anarchie en de totale ineenstorting van wet en orde waren in deze periode de regel in Europa, en mensen die op zoek waren naar een meer vast bestaan, gebruikten namen als een symbool van betere tijden. Dit was er een van. Vroege voorbeelden van de opname van de achternaam uit overgebleven rollen en charters van Duitsland en Zwitserland zijn: Hinrich Egel van Hamburg, in de registers van burgers van die stad voor het jaar 1309, Hans Egelolf van Uberlingen in 1311, en Aubrecht Egelin van Ehningen in 1429 .